کالپروتکتین داراي ساختمان پروتئيني بوده ودرترشحات مختلف بدن مانند سرم ، بزاق ، مایع نخاع، ادرار و مدفوع یافت مي شود درواكنشهاي  التهابي ، مقدار کالپروتکتین در بافت افزایش می یابد .

-از کالپروتکتین مدفوع  به طور وسیعي در تشخيص  التهاب شدید روده استفاده می شود خصوصآ كه  این پروتئین بسيار پايدار بوده و در مدفوع بیش از ۷ روزباقي ميماند.در زمان التهاب کالپروتکتین از گرانولوسیت های نوتروفیل آزاد می شود .
افزایش غلظت کالپروتکتین در مدفوع نتیجه مستقیم دگرانولاسیون نوتروفیلی است که معمولادر تخریب  دیوارمخاطي  روده ديده می شود.
-در بیماران مبتلا به بیماری های التهابی روده(Inflammatory Bowel Disease  )   مانند کولیت اولسراتیو و سندروم کرون و یا کولیت های با علت نامشخص مقدار کالپروتکتین خيلي  بالا می رود در حالی که در بیماران مبتلا به سندروم روده حساس یا                       (Irritable Bowel Syndrome )مقدار کالپروتکتین به میزان کمی افزایش پیدا می کند .

علائم IBD  :
• اسهال های برگشت پذیر فارغ از اینکه همراه خون باشد یا نباشد .
• مشاهده ی موکوس در مدفوع .
• اسهال همراه با دلدرد شدید .
• در موارد نادر تب و از دست دادن وزن به علت از دست دادن اشتها یا سوء جذب .

-برای پیگیری وضعیت درمان بیماری نیز می توان از کالپروتکتین استفاده کرد که بهتر است ۲ تا ۳ بار در سال اندازه گیری شده كه در صورت کاهش و رسیدن به سطح نرمال در یک محدوده زمانی کوتاه ، معمولا نشانه  پیشرفت خوب درمان است .
-التهاب در نواحی بالایی مجرای تنفسی به علت افزایش موکوس و احتمال ورود آن به مجرای گوارشی می تواند باعث افزایش کالپروتکتین در مدفوع بشود ، بنابراین اگاهی از امکان وجود التهاب در مجاری بالایی تنفسی می تواند در جلوگیری از تشخیص اشتباه به علت داشتن نتایج مثبت کاذب کمک بنماید .
-دریافت دوز بالا از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) به علت افزایش ترشح موکوس می تواند باعث افزایش مقدار کالپروتکتین مدفوع شود لذا اگاهی از مصرف این گونه از دارو ها توسط بیمار ، لازم است .
-استفاده از آزمایش کالپروتکتین به عنوان یک روش غیر تهاجمی و کم هزینه در مقایسه با اندوسکوپی ، میتواند کمک موثری در افتراق بیماری های التهابی روده باشد ..